Για μερικούς άνδρες, η σημασία του να είσαι πατέρας ξεκινά από τον τοκετό. Η
περιγεννητική φροντίδα εστιάζεται συνήθως στη μητέρα και στο νεογέννητο μετά
τον τοκετό, παρεμποδίζοντας κάποιες φορές τον ρόλο των μπαμπάδων. Είναι
λοιπόν σημαντικό και οι μπαμπάδες μέσα από κάποιες δραστηριότητες, όπως το να
τους επιτρέπουν να δουν το πρόσωπο του νεογέννητού τους κατά την γέννηση, να
το αγκαλιάζουν ή να το αγγίζουν καθώς και να συμμετάσχουν στη δέρμα με δέρμα
επαφή, να διευκολυνθούν στη μετάβασή τους για τον ρόλο τους ως μελλοντικοί
πατέρες. Η πρώτη περίπτωση στενής επαφής μεταξύ ενός πατέρα και του παιδιού
του δημιουργεί αυτογνωσία για τον πρώτο, καθώς επίσης μπορεί να καταλύσει
περαιτέρω τα συναισθήματα συγγένειας και προστασίας.
Έχει αποδειχθεί ότι οι νέοι μπαμπάδες όχι μόνο αναπτύσσουν στενούς
συναισθηματικούς δεσμούς με το παιδί τους 3 ημέρες μετά τον τοκετό, αλλά και ότι
επενδύουν και διατηρούν έντονο ενδιαφέρον για αυτό κατά τη διάρκεια αυτής της
περιόδου. Κατά συνέπεια, η επαφή δέρμα με δέρμα μπορεί να βοηθήσει στη
μείωση του γονικού άγχους και στην ενίσχυση της σχέσης εξάρτησης. Η συχνότερη
αλληλεπίδραση με το βρέφος, μπορεί να υποδεικνύει ότι ένας πατέρας παρέχει
αυξημένα επίπεδα θετικής γονικής συμπεριφοράς. Ο πατέρας παίζει καθοριστικό
ρόλο όσον αφορά τη λειτουργικότητα της οικογένειας, την ανάπτυξη της παιδικής
ηλικίας και την ευημερία του παιδιού.
Συμπερασματικά, η δέρμα με δέρμα επαφή μετά τον τοκετό ανάμεσα στον πατέρα
και το νεογνό προκαλεί έντονα συναισθήματα στον πατέρα για το νεογέννητο,
αυξάνει την περιβαλλοντική διέγερση του βρέφους, παρέχει κριτική
συναισθηματική υποστήριξη και ενθαρρύνει τον πατέρα να συμμετέχει ενεργά στις
ευθύνες φροντίδας του βρέφους. Το άγγιγμα, το μασάζ και το αγκάλιασμα ενός
βρέφους καθώς και η εκμάθηση στο να ανταποκρίνονται κατάλληλα στο κλάμα του
βρέφους, βοηθούν τους νέους πατέρες να ερμηνεύουν σωστά τις αλλαγές στην
εμφάνιση και τη συμπεριφορά του βρέφους, παρέχοντας τις κατάλληλες
πληροφορίες προκειμένου να μειωθεί η γονεϊκή δυσφορία και το άγχος. Αρκετές
μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η πρώιμη επαφή πατέρα-νεογνού όχι μόνο ενθαρρύνει
τη στενή σχέση πατέρα-νεογνού, αλλά επιταχύνει και την ανάπτυξη πατρικών
προσκολλήσεων. Αυτά τα οφέλη υποδηλώνουν ότι οι πατέρες μπορεί να αναλάβουν
μεγαλύτερο ρόλο στο πρώιμο γονικό άγγιγμα μετά τον τοκετό όταν οι νέες μητέρες
είναι σωματικά αδύναμες.
Κατερίνα Ζαρίμη, μαία